สะท้านทรวง ตอนแซ่บ (ชนิตร์นันท์)

ตอนที่ 1

น้ำเสียงขาดห้วงคล้ายจะหายไปในลำคอ เมื่อคุณพระได้เห็นหน้านังแพงทาสสาวที่กลายมาเป็นบ่าวในเรือนของนังเรียมชัดๆ ดวงตาสุกใสของหญิงสาววัยแรกรุ่นที่มองตรงมาช่างสะกิดหัวใจชายสูงวัยแต่ยังแข็งแกร่งไปทุกสัดส่วนได้มากเหลือเกิน เพราะมันคือความบริสุทธิ์ ความไม่ประสากับเพศรสใดๆ ทั้งสิ้น และยิ่งไปกว่านั้น เครื่องหน้าจิ้มลิ้มที่ไม่ได้งดงามมากมายแต่กลับดูน่าพิศน่ามอง ก็ยังเรียกสายตาให้มองซ้ำๆ ได้ไม่เบื่อ

คุณพระย่อกายลงด้านหน้าของนังแพง ฝ่ามือประคองเรือนร่างบอบบางให้ลุกขึ้นยืน ก่อนนิ้วแกร่งจะเชยปลายคางที่ก้มหน้างุดนั้นให้มองดูท่าน และเนื้อกายที่สั่นสะท้านไปทั้งร่างก็ทำให้คุณพระต้องยิ้ม

            ด้วยดวงตากลมโตที่มีแววประหม่าทว่ากลับฉายแววฉลาดรู้ฉลาดพูดทำให้ท่านติดตรึงจนถึงขณะนี้ ดูราวกับว่าใบหน้าจิ้มลิ้มของนังทาสสาวนั้นยังลอยเด่นให้เห็นอยู่ตรงหน้า จนท่านใคร่อยากจะได้เห็นดวงตาสุกใสนั้นอย่างใกล้ชิดอีกสักครั้ง และหากเป็นไปได้ก็อยากนอนมองให้มากกว่าที่นั่งมองเสียอีก

            “คุณพี่เจ้าคะ... คุณพี่... คุณพี่เจ้าคะ”

            “แม่พิศ ว่าอันใดรึ”

พระสรเดชมนตรีตื่นจากภวังค์ พลางหันมองเมียรักก่อนจะมองด้านข้างซ้ายขวาอย่างงุนงงว่า ณ ขณะนี้ ท่านนั้นกำลังนั่งอยู่ที่ศาลากลางเกาะที่จัดสร้างขึ้นมาสำหรับให้แม่พิศมานั่งพักผ่อนให้คลายร้อนคลายอุรา ใช่ว่าท่านนั้นยังอยู่ ณ เรือนนังเรียมเมื่อค่ำคืนก่อนนี้ หากแต่หัวใจกลับประหวัดคิดถึงค่ำคืนที่ผ่านมาไม่หยุดหย่อน

            “คุณพี่เป็นอันใดเจ้าคะ หรือว่างานราชการหนักหนาจนคุณพี่ต้องครุ่นคิดเยี่ยงนี้”

แม่พิศเอ่ยถาม ดวงตาอ่อนแสงทอดมองคุณพระผัวรัก ด้วยความผิดที่ทำไว้นั้นหนักหนานัก ทำให้เมื่อใดก็ตามที่คุณพระคืนเรือน แม่พิศจักทำหน้าที่ของเมียให้ดีที่สุด ไม่ว่าท่านปรารถนาสิ่งใด แม่พิศก็จะจัดแจงจัดหามาให้ไม่ขาดตกบกพร่อง แลในยามนี้ยิ่งนังเรียมมันมาหายไป คุณพระก็ยิ่งจะดูเคร่งเครียดมากขึ้นไปอีกเท่าตัว

            “ไม่มีอันใดดอกแม่พิศ ว่าแต่วันนี้มีอะไรให้พี่กินบ้างล่ะ กลิ่นหอมเชียว”

            เมื่อคุณพระชี้ชวนให้ดูสำรับอาหาร แม่พิศก็ยิ้มแย้มพลางเปิดสำรับกับข้าวที่ปิดฝาไว้อย่างเรียบร้อย และอาหารหวานคาวที่ปรากฏอยู่ในถ้วย ก็ทำให้คุณหลวงต้องแย้มรอยยิ้มพลางกุมฝ่ามือนุ่มนวลของเมียรัก เพราะไม่ว่ากี่ปีจะล่วงไป แม่พิศก็ไม่เคยบกพร่อง หากแต่สิ่งที่คิดไว้นั้นมันขัดต่อคำมั่นที่ให้ไว้

‘ถ้าครั้งนี้นังเรียมมันยังไม่ท้องอีก พี่ก็ไม่เอาแล้วนะ พี่ไม่เอานังคนไหนอีกแล้ว พี่จะเอาแม่พิศคนเดียวเท่านั้น’

สีหน้าของผัวรักที่ดูราวกับมีเรื่องกลัดกลุ้มไม่สบายใจ ทั้งยังเหม่อลอยคล้ายมีเรื่องให้ครุ่นคิดยิ่งทำให้แม่พิศกังวลใจไปด้วย หรือความลับที่ซ่อนซุกไว้จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป แต่คงไม่... เพราะทั้งแววตาที่มองมากับน้ำเสียงอารีเฉกเช่นวันเดิมยังคงอยู่ หากแต่เพราะเหตุอันใดเล่า คุณพระจึงได้ ‘เหม่อลอย’

“คุณพี่ ลองชิมแกงร้อนดูหน่อยนะเจ้าคะ น้องลงครัวเอง ต้นฝนเยี่ยงนี้มีละอองฝนพรำไปทั่ว ได้กินแกงร้อนสักหน่อย ร่างกายจะได้อุ่นขึ้น คุณพี่จะได้แข็งแรงนะเจ้าคะ”

แม่พิศพูดพลางตัก ‘แกงร้อน’ ที่อุตส่าห์ลงครัวเองแต่เช้าตรู่เพื่อปรุงให้ผัวรักกิน เพราะละอองฝนพรำทั้งวัน ร่างกายคุณพระอาจจะทานทนไม่ไหวเกิดไข้ก็เป็นได้

ส่วนผสมของแกงร้อน ที่มีทั้งเส้นแกงร้อน ฟองเต้าหู้ ดอกไม้จีน เห็ดหูหนูสด และกุ้งแห้ง เมื่อนำมาปรุงกับเครื่องแกงที่โขลกด้วยพริกไทยเม็ด กะปิ และหอมแดง นำต้มกับกะทิคั้นสด ก็จะได้ต้มเส้นแกงร้อนที่กลมกล่อม เหมาะสำหรับซดกินในยามอากาศเปลี่ยนเรียกไข้เยี่ยงนี้

“พี่ขอบใจแม่พิศมากนัก แม่พิศดีกับพี่เสมอ พี่ไม่รู้ว่าควรจะหาสิ่งใดมาตอบแทนน้ำใจแม่พิศได้”

“น้องเป็นเมีย มีหน้าที่ดูแลคุณพี่อยู่แล้วเจ้าค่ะ ไม่ว่าคุณพี่ปรารถนาสิ่งใดขอเพียงบอกน้อง หากไม่เหลือบ่ากว่าแรง น้องจักทำให้คุณพี่มีความสุขทุกอย่าง”

“เยี่ยงนี้พี่จึงรักแม่พิศยิ่งนัก”

แม่พิศยิ้มรับคำรักของผัว พลางชี้ชวนให้กินข้าวปลาอาหารมากมาย แต่ก็ยังไม่วายจะชำเลืองมองคุณพระที่พานจะเหม่อลอยอยู่ร่ำไป จนแม่พิศต้องเก็บความสงสัยใคร่รู้เอาไว้ รอคอยจนกว่าจะขึ้นเรือนจะได้ไตร่ถามถึงความไม่สบายใจนั้น หากมีเหตุมาจากที่นังเรียมหายไปแล้วมีสิ่งใดที่เธอช่วยได้เธอก็จะทำ แม้นอยากจะให้นังเรียมมันหายสาบสูญไปเลยก็ตาม แต่หากผัวรักมีท่าทีเยี่ยงนี้ เธอคงไม่สบายใจ

แม่พิศเฝ้ารอจังหวะและเมื่อคุณพระขึ้นเรือนเรียบร้อยแล้ว แม่พิศก็ไม่รั้งรอที่จะถามไถ่ในสิ่งที่ใคร่รู้

            “คุณพี่เจ้าคะ คุณพี่มีเรื่องอันใดไม่สบายใจ คุณพี่บอกน้องได้หรือไม่เจ้าคะ เผื่อเรื่องใดที่น้องสามารถช่วยแบ่งเบาได้ น้องจักได้ช่วยคุณพี่ คุณพี่จะได้ไม่ต้องกลัดกลุ้มเยี่ยงนี้”

            “พี่... เอ่อ... พี่...”

            “คุณพี่ยังคงคิดถึงแม่เรียมใช่หรือไม่เจ้าคะ เมื่อคืนคุณพี่ก็ไปที่เรือนเล็ก”